Traditie is het doorgeven van het vuur, niet de aanbidding van de as.

Ik werk al 34 jaar in het beroepsonderwijs, in een omgeving waar de verandering de constante is. Dat maakt het onderwijs als sector voor sommigen (voor mij!) júist interessant om te werken: je kunt je blijven ontwikkelen, je kunt van grote betekenis zijn voor jonge mensen, een school is in potentie een ideale lerende organisatie. Waarom is het imago van het onderwijs dan toch zo slecht dat lerarentekorten dreigen? Waarom vinden we juist daar behalve bevlogen leraren ook de klaagzang op nummer 1?

De componist Gustav Mahler (1860-1911) schreef een waar woord: Tradition ist die Weitergabe des Feuers, nicht die Anbetung der Asche. Ik houd van de Duitse taal én van de prachtige, vernieuwende muziek van Gustav Mahler, maar dat terzijde. Alles wat mijn beroepsidentiteit heeft gevormd en wat mij professioneel drijft, komt in dit citaat samen.

• Traditie: onze bron, ons fundament, de basis van waaruit we ons verder ontwikkelen.
• Het doorgeven: de kerntaak van ons als volwassene, ouder, opvoeder; de meest belangrijke opdracht van een leider, een leraar.
• Vuur: nodig om met warmte, liefde en lef betekenisvol te zijn, waar je ook werkt.

Warmte, liefde en lef mogen best meer zichtbaar worden in álle organisaties, in ons. ‘Anbetung der Asche’ brengt ons niets. Kinderen, collega’s, patiënten, klanten, ze hebben simpelweg recht op ons vuur, op onze passie voor ons werk, op onze trots voor ons bedrijf. Een inspirerende man of vrouw heeft vuur in overvloed, doet de ander groeien en maakt het verschil.

Voelt werken bij tijd en wijle zwaar? Je staat er niet alleen voor. Werk slim samen met collega’s, doe niet wat je niet moet doen of waar je niet goed in bent (vraag dan eerst tijd om het te leren!), tel je zegeningen, keer je af van gemopper en zoek het gezelschap van mensen die jou energie geven. Sta open voor verbeteringen, want ze leveren je veel op. Of zoals een fitte oud-collega kort voor zijn pensioen zei: zorg dat je altijd voorop de wagen zit; dat is een stuk comfortabeler dan er achter te hangen. Dat gaat op voor iedereen, in elke organisatie.

Terugkomend op de twee vragen waar ik mee begon: veel leraren ontbreekt het aan voldoende erkenning en waardering, vanuit de schoolleiding, de overheid en de samenleving. Over het werk van een leraar heeft zo ongeveer iedereen wel een mening – er zijn meer stuurlui aan de wal dan er leraren zijn – en dat wringt. Tel daarbij op de zwaarte van het vak, de steeds groter wordende maatschappelijk opdracht, de volle klassen, dan kom je vanzelf tot het inzicht dat je bijna een held moet zijn om te kiezen voor een baan in het onderwijs. Of toch niet?

Het onderwijs heeft geen helden nodig, maar dappere en bevlogen professionals met visie en een doel: jonge mensen toerusten voor een mooie plek in de Nederlandse samenleving. Ken je of ben je iemand bij wie dit profiel past? Er is geen mooier vak dan leraar (en dat mag je ruim zien). Geef het vuur door!

Bartha Huijberts

Reageren? Mail: bartha@barthawerkt.nl

Telefoon: 06 22788318